Nieuwsgierig
De laatste tijd, merk ik het steeds vaker. Ook al is het totaal onbelangrijk hoe ik er uit zie. Men is nieuwsgierig.
Maar ik vind het spannend. Op de foto gaan. Niet mijn ding. Standaard ben ik thuis degene die de foto’s maakt. Dan sta ik er zelf tenminste niet op.
Want meestal, is dat niet zo’n succes. Ook wel weer een kunst. Om steeds net niet, op de foto te staan. Mond open, niet een beetje maar veel te ver. Scheel kijken, buik naar voren…
En bewust poseren. Helemaal erg. Ik loop rood aan en weet niet meer hoe ik moet kijken.
Ik heb wel eens gehoord dat ik “in het echt”, veel leuker ben dan op een foto. Ik was toen 20, en van daarna heb ik ook bijna geen foto’s meer van mezelf.
Maar afgelopen vrijdag…
Het moest er toch eens van komen. Al een aantal keren hoorde ik, dat ze mij heel anders hadden voorgesteld.
En omdat ik voor een aankomende publicatie een foto van mezelf moet toesturen, en er toevallig een nieuwe shoot gepland stond…
Het gezellig was en de mensen om mij heen me op mijn gemak stelde…
Heb ik de sprong gewaagd. Ik ben er voor gaan staan.
En ja.
Nu heb ik er dus ook eentje. Een foto. Geposeerd, maar gewoon zo als ik ben.
Profiel foto
Kan ik eindelijk een foto van mezelf op mijn profiel pagina van Facebook zetten. Ipv eentje van de kinderen.
Ik ga me niet meer verstoppen. Want het is Hanneke gelukt! (www.fotohfm.com)
Dat doet ze goed, die Hanneke. Heel goed.
Blij
Ik ben blij dat ik het gedaan heb.
Allereerst voor mezelf…
Daarna voor iedereen die nieuwsgierig is of een gezicht bij mijn naam wil hebben.
Of stiekem benieuwd is hoe ik ben opgedroogd. Na drie kinderen. En de 35 gepasseerd.
Tada! Zo dus….
