De afgelopen periode is er nogal wat gebeurd….
Grote en kleine veranderingen, zowel zakelijk als privé, hebben me een in een soort van andere staat doen brengen. Een totaal niet creatieve staat. Dat ook.
Heftig hoor, als je met zoveel verschillende gevoelens tegelijk moet omgaan. Een deel van je houvast, je roots, kwijt raakt en je daarnaast ook nog afwisselend strijdbaar en liefdevol moet (of wilt?) opstellen. Dat je delen van je lijf voelt, waarvan je niet eens wist, dat je ze had. En niet omdat je fysiek tekeer bent gegaan. Stenen gesjouwd, of heerlijke sex met een halve fles wijn in je kraag. Nee, enkel van het jezelf overeind houden. Enkel van het niet toestaan, gigantisch onderuit te gaan. Zoiets.
Gelukkig, dat je dan super lieve vrienden hebt, die naar je luisteren, je steunen en er voor je zijn. Die je gezin en Halsoverkop mee overeind weten te houden. Fantastisch. Echt… Voelt als een uitzonderlijk geschenk. Een cadeautje. Heel bijzonder.
Geweldig, dat er een soort van oer-kracht in je opkomt, die je in alle staten kan brengen. Had ik dat maar vaker!? Die wil ik echt wel vasthouden. Niet alleen in noodgevallen kunnen oproepen. Waar komt dat vandaan?
En gelukkig, dat je er dan achter komt, dat het doorgaat. Alleen in een andere vorm gegoten. Dat er punten zijn gezet, en knopen doorgehakt ondertussen. Daar ga ik nu mee leren omgaan. Met dat hele pakket. Het moet nog even zakken. En ondertussen schijt ik soms in mijn broek van de schrik.
Ik voel de creativiteit en de zin weer terug komen. En ondanks dat ik het gevoel heb, in een nieuw hoofdstuk te zijn beland, met heftige hormoon kwesties en onzekerheden in overvloed, weet ik zeker dat het goed komt. Met mij. En met Halsoverkop. Met alles en iedereen die ik lief heb. En dat is nog het belangrijkste. Liefhebben.
Greetje
