Ik ben er gek op. Rommelmarkten. Zelf zou ik wel 10 kramen kunnen vullen. Maar toch, ga ik steeds weer kijken. En ik kom bijna nooit met lege handen thuis. Zonde om weg te gooien… Vooral spulletjes die mij doen denken aan mijn kindertijd vind ik fantastisch. De kinderen vinden er helemaal niks aan. Een telefoon met een snoer eraan… Dat is toch niet echt?! Ik wilde ze vroeger zo graag hebben…. Mijn nichtjes hadden ze wel. De hele middag van kamer naar kamer bellen, terwijl je elkaar ook gewoon zonder deze telefoonset kon horen. Maar daar ging het niet om. Het lampje ging echt aan en de telefoon ging echt over. Mijn oom had de snoer netjes over de plinten vast getimmerd. SUPER VET. En ik heb ze nu ook. Voor 2 euro. Nog steeds in de doos, want mijn kinderen vinden ze niet leuk. Maar toch.
En deze dan. Mijn eigen Sunny caravan. Zonde om echt mee te spelen. Ik ga er een lamp van maken. Dat idee heb ik al een tijdje, maar het komt er niet van. Ondertussen ben ik er gewoon blij mee, en staat ie op een plank, die inmiddels door het gewicht van de caravan, doorgezakt is, stof te vangen. Maar hij is wel leuk, tenminste dat vind ik. Mijn man en kinderen zien dat gewoon anders dan ik… En dat mag.
Tja, terwijl ik ons huis zo vol bouw, met van allerhande spulletjes, die ik misschien nog wel eens ga gebruiken voor een super leuk plan, of die me doen denken aan vroeger, ga ik as zondag gewoon weer naar een lokale rommelmarkt. Gewoon, omdat ik er zin in heb, en wie weet vind ik wel weer iets leuks. En elke lente ga ik samen met mijn moeder op een erg gezellige zomermarkt staan, waar mijn meiden nagels lakken, en ik bijna al die gevonden spulletjes, weer voor een paar dubbeltjes aan de volgende eigenaar verkoop. Gewoon omdat het zo gezellig is om te doen!
