Als kind was ik al heel regelmatig met knutselen en naaien bezig. Die liefde is eigenlijk altijd gebleven. Ik herinner me dat ik een aankleed pop had. Gewoon van papier. De restjes stof die mijn moeder niet meer nodig had, of in mijn ogen heel bijzondere papiertjes en andere frutsels, bewaarde ik. Nog een liefde die gebleven is: bewaren!
Op zijn tijd maakte ik hier kleren van; voor de aankleedpop. Met van die om-vouw-hoekjes eraan. Echt heel goed bleef het niet zitten en soms smokkelde ik er gewoon een plakbandje achter. Echter, het resultaat was eigenlijk best geinig en ik kon er uren mee bezig zijn.
In mijn “zoektocht” naar een leuke gadget kom ik op een of andere manier steeds met die poppen in mijn hoofd. Deze ochtend heb ik besloten, de aankleed popjes niet meer te negeren. Ik heb er eentje gemaakt. Gewoon om eens te kijken. Zou het leuk worden.
Ik wil niet zo’n tuttig popje. Dat past niet bij Halsoverkop. Er moet pit in zitten. En een beetje nostalgie bevatten. Daar houd ik ook wel van. Het popje moet eigenlijk helemaal Halsoverkop uitstralen. Dan weet u alvast een beetje waar u straks aan toe bent.
…Een heel klein beetje dan. Het is nog maar een opzetje. Gewoon om te proberen. Maar wel al leuk om te laten zien.
En wat ga je met die popjes dan doen? Ik denk gewoon weggeven. Leuk toch. Ik hoop dat ze andere inspireren. Misschien gaan zelfs mijn eigen kinderen ook wel kleertjes maken. Of mijn vriendinnen. Dat zou ook heel leuk zijn.
Dat ik mensen inspireer en zij mij. Dat is de bedoeling. Een beetje…
